Adam Sztark
SJ
(ur.
30 lipca
1907
w
Zbiersku
, zm.
19 grudnia
1942
pod wzgórzem Pietrowickim koło
Słonimia
) –
polski
duchowny
katolicki
,
Sługa Boży
Kościoła katolickiego
, pierwszy polski jezuita odznaczony medalem
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
.
Biografia
Syn Władysława i Teresy z Gałęckich. Po ukończeniu Gimnazjum im. Asnyka w Kaliszu wstąpił do zakonu jezuitów w
Starej Wsi
(1924).
Święcenia kapłańskie
przyjął w czerwcu 1936 roku, po czy podjął pracę jako administrator sanktuarium maryjnego w Żyrowicach k. Słonima na Polesiu i kapelan w miejscowym szpitalu, oraz kapłanem w klasztorze sióstr Niepokalanego Poczęcia. Po wybuchu
II wojny światowej
przeżywał z wiernymi represje ze strony
bolszewickiego okupanta
, a od
26 czerwca 1941 ze strony Niemców
. Według zeznań świadków: nawoływał z ambony do pomocy Żydom, zbierał na ich rzecz wśród parafian pieniądze i kosztowności, organizował dla nich aryjskie papiery. Odnalezione na ulicy osierocone żydowskie dzieci przechowywał na plebanii[1]. Aresztowany
18 grudnia
został rozstrzelany następnego dnia.
Według świadków w czasie egzekucji wzniósł okrzyki:
„Niech żyje Chrystus Król, niech żyje Polska.
Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią! (Łk 23,34)”
Instytut
Yad Vashem
w
Jerozolimie
przyznał mu medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
8 marca
2001
roku.
Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których
17 września
2003
roku rozpoczął się drugi proces
beatyfikacyjny
drugiej grupy polskich
męczenników
z okresu II wojny światowej.
Zobacz też
Przypisy
Źródła internetowe